Um leið og ég vorkenni manninum...

Þá verð ég að spyrja hvernig hann var neyddur í þennan verknað? Honum gat verið ljóst að þetta gæti þýtt fangelsi í frekar óskemmtilegu fangelsiskerfi?

Ef að það er eins og brasilíski lögreglumaðurinn sagði í fréttunum um helgina eða mánudaginn að þetta smygl eigi upphaf sitt hérlendis og að strákurinn sé sendur héðan af þeim aðila sem hann skuldar þá hefði maður svona haldið að hann hefði átt að sjá hag sinn í því að leita strax til lögreglunnar hérlendis og segja henni frá þessu dæmi öllu og þá annað hvort vinna með henni eða benda á þann sem á bakvið þetta stóð allt saman. 

Hann virðist hafa haft val sem var það að annað hvort tók hann sénsinn á að þurfa nær örugglega í fangelsi hérlendis, eða að taka sénsinn á að ná að smygla dópinu frá Brasilíu, í gegnum alla Evrópu og til Íslands...og lenda í fangelsi í einhverju af þessum löndum þar sem aðstæður eru ekki beint sambærilegar við íslensk fangelsi...

Erfitt val en annað er mun fyrirsjáanlegra en annað og það var ekki smyglið. Afhverju velur fólk oftar valkosti sem eru með óvissuþætti sem eru ekki á nokkurn hátt fyrirsjáanlegir og velta meira á heppni en nokkru öðru?

Er það bara partur af mannlegu eðli að taka áhættuna í von um að allt, og þá meina ég ALLT í þessu tilviki, gangi upp? Náunginn hefði þurft að fara í gegnum í minnsta lagi 4 tékk á flugvöllum ef að hann hefði þó keyrt frá Spáni til Amsterdams eða Frankfurt og flogið þaðan.

Mannveran er ótrúlega skrýtin í sinni hegðun. 

Þessi strákur á örugglega erfitt núna. En hann verður að átta sig á því að hann var valdur að þessu og hann getur ekki eins og í þessu viðtali beðið um að "einhver reddi sér". Hann þarf að taka sig saman í andlitinu (ó ég veit hvað það er erfitt, lesið bara titil bloggsíðunar) og segjast ætla að taka á sig ábyrgðina af gjörðum sínum og lögbrotum, greina frá aðstæðum og ástæðum brots síns og biðja auðmjúklega um að fá að afplána dóm sinn hérlendis.

Aumingjaskapur og væl, og að koma fram eins og fórnarlamb (hversu satt sem það kann að vera) mun ekki hjálpa honum í réttarkerfinu í Brasilíu. Og að neita sök af þeim ástæðum að hann hafi verið tilneyddur og segjast ekki vera glæpamaður er bara álitin lygi þarna. Enda er hann núna orðinn glæpamaður. Hann var staðinn að glæp ekki satt? Og hann framkvæmdi þetta kannski undir þvingun en hann framkvæmdi þetta.

Það sem mun bjarga honum er að greina rétt og satt frá og það á yfirvegaðan og sannfærandi hátt. Og án þess að gefa á nokkurn hátt það í skyn að maður sé að draga úr eigin þátttöku.

„Ég á eftir að deyja hérna"

Athugasemdir

[óþekktur (IP-tala skráð) 7.5.2009 kl. 08:17]

Sæll, ég er hjartanlega sammála um að hann kom sér út í þetta sjálfur, líklega með neyslu og röngum ákvörðunum.

Fólk verður samt að gera sér grein fyrir að undirheimarnir eru SVO harðir, og það er ENGAN vegin hlaupið fyrir fólk að leita til lögreglunnar í svona málum. Þeir veita ekki vernd, setja menn ekki í fangelsi þótt þeir biðji um það, svo það getur vel verið að strákurinn hafi átt um fáa kosti að velja. Hræðslan lætur líka menn gera heimskulega hluti... Skiljanlega biður hann um framseld til landsins...

[Fransman (IP-tala skráð) 7.5.2009 kl. 09:28]

Var ekki einhverjum Íslending "bjargað" frá erlendu fangelsi fyrir nokkrum árum sem síðan gekk undir nafninu "malaga fanginn" ? 

Ef ég man rétt þá var vegur dyggðarinnar honum ekki ofarlega í huga þegar hann losnaði úr sumarbúðunum á Eyrarbakka. 

[corvus corax, 7.5.2009 kl. 11:35]

Sjálfsagt að hjálpa kappanum með því skilyrði að hann fletti ofan af hver eða hverjir sendu hann í þessa ferð ...annars ekki.